وقي آدمها كوچيك هستند براي دوست داشتن سختي نمي كشن ... تلاش نمي كنن ... درد عشق رو حس نمي كنن ... پس مي تونن همه رو به راحتي دوست داشته باشن ... اما وقتي بزرگ مي شن ... طعم عشق رو مي چشن ... مي فهمن زندگي يه معناي قشنگ داره ديگه نمي تونن آروم بشينن ... ممكنه خيلي از قواعد رو زير پا بذارن ... تلاش كنن ... سختي بكشن ... ولي حالا به توصيه ديگران عاشق نشدن ... كه بخوان با حرف اونها فراموش كنند ... مگه عشق فراموش شدنيه ... ؟؟؟ اما حالا به يكي دل بستي ... حالا ديگه بزرگ شدي ... بزرگ شديم ... ديگه حرف ديگران مهم نيست ... بذار بگن ... ولي تو هيچوقت توي هزار توي فراموشي اسير نمي شي ... اكسير عشق فراموش كردن رو از ياد ما برده ... خيلي قشنگ بود ... بايد عشق زيبايي داشته باشي ... در مورد تبادل لينك هم با كمال افتخار