در زلالي رود تو را مي بينم ...

در صداي زيباي چكاوك صداي تو را مي شنوم

در بوي گلها شميم عطرآگينت را حس مي كنم

وجودت را چون حامي ، در هر جا احساس مي كنم

مي دانم ... مي دانم ...

آنكه به نسيم نوازش كردن ، به زمين بخشش و ايثار ، به ابرها باريـدن و به قلبها عشق ورزيـدن آموخت

خود سرچشمه ي زيبايي و ايثار و مهربـاني و عشق است ...

پس اي زيباترين واژه زندگي ، اي زلالترين معناي هستي ، به من عشق ورزيدن بياموز ...