وقتي نا اميد شدي به ياد بيار کسي رو که تنها اميدش تويي

، وقتي پر از سکوت شدي به ياد بيار کسي رو که به صدات محتاجه،

وقتي دلت خواست از غصه بشکنه به ياد بيار کسي رو که تو دلت يه کلبه

ساخته،

وقتي چشمات تهي از تصوير شد به ياد بيار کسي رو که حتي توي

عکسش بهت لبخند ميزنه.