سلام ... ممنونم سر زدي و نظر دادي
وبلاگتو تا آخرش خوندم ... يه جوريي درد رفتن بود نمي دونم شايد چون خودم اين حسو دارم اشتباها"
اين برداشتو كردم ....
ولي اگه رفت ديگه رفت ... به قول شاعر ميگه :: اون كه رفته ديگه رفته اگه دوست داشت نمي رفت حتي واسه يه لحظه
ميدوني
.
زندگي فيلم هندي نيست که آخرش يا هنرپيشه هاش بهم برسند يا يکيشون از عشق اون يکي بميره!زندگي جدي تر از اين حرفاست جدي و خشک مثل ناظم بد اخلاقها!
اگر قرار باشه به يکي نرسي خودتم بکشي،فايده نداره پس زور نزن وقتي رفته ديگه رفته ديگه برگشتن نداره!
اگه قرار بود اتفاقي بيفته همون موقع به وقتش ميافتاد
بشين و زندگيتو بکن،من اينو باور دارم واسه همينم دارم مثله بچه آدم زندگيمو ميکنم!
فقط حيف کاش چيزي اتفاق مي افتاد و زندگي هم مثله اون فيلم هنديه ميشد که...!
وقتي گلدون خونمون شكست
پدرم گفت : قسمت بود
مادرم گفت : حيف شد
خواهرم گفت : قشنگ بود
داداشم گفت : كاش دوتا داشتيم
اما وقتي دله من<
