باز چشمان دلم خيس و نگاهم سرد است، کوچه سنگين سکوت است وجدايى تلخ است، خاطره جان به لبم آورده ،لب به نفرين سکوتي مُهر است، مُهر با مِهر نگاهش که گذشت از نگاهم چون باد و مرا راه نداد به دل سنگي سرد زمين.
سفيد باشي و سربلند!
طنين
