دوباره دقيقه ها رو کند و آهسته مي بينم

دوباره چشم خدا رو رو خودم بسته مي بينم

تا دلم آروم بگيره سر به کوچه ها مي زارم

رو به آدما مي خندم شب و تا فردا مي بارم

تويه يک جاده ي برفي پي انتها مي گردم

توي اين روياي آبي هنوزم اسير دردم

آخه دنيا تو چشام رنگشو باخته

آخه يک جنس غريبه آسمون منو ساخته

برده رنگ انتظارو بارون چشماي خستم

انگار آهنگي نداره بي تو اين قلب شکستم

از سپيده تا سپيده آسمون ابري و تاره

مثل بغض سينه ي من شوق باريدن نداره

توي بارون به اميد حرفات اشک چشمام بي قراره

عشق من سوز زمستون عشق تو شور بهاره