من همه ی عمر به دنبال تو می گشتم
و چنان استوار و صبوردل به جستجوی سالیان دراز بستم
و تو را یافتم...
ای که در تو من آواره نخواهم بود
در کنار تو پریشانی و غربت را از یاد خواهم برد
دلم می خواهد عقده های بی رحم گریه راکه حلقومم در چنگال هایشان اسیر است
در دامان نوازش های عزیز تو بگشایم.
اشک های بیتابم را که عمری در پس پرده ی سیاه غرور زندانی بودند
در کف دست های خوب تو رها کنم .!!!
و اکنون من ...
تو را می پرستم ................
ساحل بی کسیهایم را به خدا می سپارم
زیرا دیگر تنها نیستم ....
و تو را دارم ...
و با تمام وجود تو را حس می کنم .
پس هیچگاه ..................................
تنهایم نگذار !!!
