مي‌ترسم مي‌ترسم؛ نه از تعقيب سايه و سنگ ، نه از شب‌هاي بي‌مهتاب و زوزه‌ي گرگ ، از آدم‌ها... از آدم‌ها مي‌ترسم . از آن‌که با من مي‌نشيند و برمي‌خيزد . از آن‌که هر صبح به سلامي و لبخندي پاسخم مي‌گويد . از دوست‌نمايان ... از آن‌كه دوست مي‌نمايد مي‌ترسم . از همانان‌که ــ به قول فروغ ــ مرا مي‌بوسند و طناب دار مرا مي‌بافند ... سال‌هاست که مي‌ترسم .....