چشم‌هايت انگاري چشمه ي نجابت بود
- آمد او - به خود گفتم : آن‌که توي خوابت بود
چشمات مي‌گفتند : عاشقي نخواهي کرد
دور مي شدم گفتي : صبر کن ! ببين ! برگرد !
عاشقانه خنديدي ، دستمان به هم پيوست ...