آرام در کنار پنجره ام نشسته ام

و دل داده ام به صداي باران

که اشک هايم را زمزمه مي کند.

داستان دلتنگي بلند است

و فرصتي نمانده براي گفتن،

شايد وقتي ديگر، بگويم،از تنگي قفس!

سلام پاييزي عزيز !

پر محتوا و عالي بود

واقعا عالي مي نويسي و ماهرانه

خيلي از نوشته هات خوشم اومد . حرف دل خيليهاست

من وبلاگ ندارم اما وبلاگاي اينطوري و با اين موضوع رو خيلي دوست دارم

بازم بهت سر ميزنم با كاراي قشنگتر

فعلا

سبز باشي پاييزي گل