از دريچه

با دل خسته ، لب بسته ، نگاه سرد

مي کنم از چشم خواب آلوده ي خود

صبحدم ؛

بيرون

نگاهي ...

در مه آلود هواي خيس غم آور

پاره پاره رشته هاي نقره در تسبيح گوهر ...

در اجاق باد ، آن افسرده دل آذر

کاندک اندک برگ هاي بيشه هاي سبز را بي شعله مي سوزد ،

من در اينجا مانده ام خاموش

بر جا استاده

سرد ؛

وز دو چشم خسته اشک يأس مي ريزم به دامان ،

جاده خالي

زير باران ...