سلام مريم جونم .

نميخواي آپ كني عزيزم ؟

ما منتظريم .

رويا

مه و جنگل...

درختان باران خورده ...بوي كاج خيس...

يه جاي سبز.....سبز ......سبز ......

سرماي دلچسب هوا ... بوي آتيش و سوزش دلنشين يه فنجون

چاي داغ توي دستاي سرد ...!

بارون ريز ريز و نشستن اون روي پوست صورت.....

بوي دود ...

بوي پوست سوخته سيب زميني لاي خاكستر باقي مونده

از آتيش....

مه و جنگل ... سكوت ... صداي رودخونه ...

صداي جرقه و هواي آب و

آتيش ...

صداي كوبيدن داركوب به درخت ........

صداي چلچله چند تا درخت اونورتر....

صداي جير جيرك و غوك .....صداي اينا با هم و گاهي تك تك ....

صداي درون تو .....

اينجا يه جاي دنج و با صفاست....

واسه بلند فکر کردن

داد زدن ....خود ......خود..... خودت بودن!!

عشق من تو باش

نه براي اينکه در اين دنياي بزرگ تنها نباشم

تو باش تا در دنياي بزرگ تنهاييم

تنها ترين باشي ..

من هر صبح با نسيمي که از باغ گل تو مي وزد آرام مي گيرم

و از زندگي لذت مي برم

و آن وقت است که از زنده بودنم خوشحالم .

سلام مريم جونم ! خوبي عزيزم ؟ مريم جون چرا آپ نمي كني ؟ من فقط با وبلاگ تو آروم مي شم . دلم از آدماي اين روزگار خسته شده . چيكار كنم ؟

ديگه نمي دونم به كي بايد بگم تنهام

دوباره دقيقه ها رو کند و آهسته مي بينم

دوباره چشم خدا رو رو خودم بسته مي بينم

تا دلم آروم بگيره سر به کوچه ها مي زارم

رو به آدما مي خندم شب و تا فردا مي بارم

سکوت زيباست نه بخاطر سکوتش ، بخاطر اينکه هميشه در اوج سکوت به خودم ميرسم و وقتي که در خود غرق ميشوم آن لحظه زيباتر ميشود چون در آن لحظه فقط به تو ميرسم و چون در آن لحظه فقط به تو ميرسم و تنها تو در خاطرم ميماني شايد خيلي کوتاه اما , زيباست , لحظه به تو رسيدن .

چه آزاريست در اين لحظه ها ويادها

بيگانه بودن با صبر

چه آزاريست تنهايي ...