یه شب بی بهانه تر از قطره های بارون ,
شگفت انگیز تر از آبی آسمون
و عمیق تر از سیاست رنگین کمون
پا گذاشتی تو زندگیم
چقدر تعجب کردم وقتی دست به دستم دادی
بدون اینکه از فردای نا معلوم رویای اقاقیا واهمه داشته باشی .
همون موقع انگار کتیبه خدا رو به خوشبختی ما داشت ورق می خورد ,
همه فرشته های آسمونی رو به قبله وحدانیت عشق برامون سجده کردن
و چند لحظه بعد همه ابرها برامون یه دریا لبخند فرستادن .
از اون روز دیگه دستهام از یادنیلوفرهای آبی غافل نشدن ,
گرچه میدونم این رویای شیرین ابدی نیست ولی...
می دونم همونطور که بی بهانه اومدی بی بهانه هم خواهی رفت ,
می دونم روزی که بری من میشم تنها ترین برکه روی زمین ,
می دونم همیشه باید یادم باشه تو مال من نیستی!...
باز هم برای تو می نویسم ،
برای تو و برای قلبی که برای تو می زنه
،دوست دارم برات بنویسم.
دوست دارم که بیشتر بدونی چقدر دوستت دارم
ولی کجاست حروفی برای نوشتن از تو
بگو چگونه درک کنم لحظه های عاشقی رو ؟
من کلماتم را در وجود تو جاگذاشتم بگو چگونه اسمت را بنویسم ؟وقتی اشک نمی گذارد.
اسمت رو به همراه ستاره می نویسم چون من و به یاد شبهای تار عشق میندازه
بگو چگونه بعد از این تحمل کنم لحظات تنهایی را؟
با نوشتن لحظات تنهایی گریه ام می گیره چه برسه به ........؟
